Hoewel Albert Verlinde en Onno Hoes graag een kindje hadden geadopteerd, is het er toch nooit van gekomen. Ze hadden nochtans de toestemming, maar ze hebben het proces niet verder gezet.
“Dat was in 2001, het jaar waarin we trouwden. We hadden het gehele adoptietraject afgelegd. De voorlichtingscursus, het gezinsonderzoek en toen was het wachten op een voorstel uit Amerika. Het punt was dat Onno en ik toen al veertig waren. De Nederlandse regel is dat er niet meer dan veertig jaar tussen de oudste ouder en het adoptiekindje mag zitten”, blikt Albert terug in Story.
De tijd verstreek en de koppel werd te oud voor een baby. Ze hebben tot drie keer toe een voorstel gekregen, en tot drie keer toe hebben ze nee gezegd.
“Het kindje was toen al twee of drie jaar. Dat wilden we niet. Ook omdat we niet wisten welke bagage dit jongetje of meisje had. We vonden het risico te groot. Uiteindelijk hebben we een streep onder de adoptie gezet.”
